Niniejsze repozytorium należy rozpatrywać jako demo technologiczne.
Uwaga: jest to jeszcze wersja bardzo wczesno-poglądowa!
Programuj z polskimi słowami kluczowymi!
Uruchom następujące komendy:
./configure --prefix=/opt/zaskroniec/ make sudo make altinstall
W systemie zostanie instalowany interpreter /opt/zaskroniec/bin/zaskroniec
Zajrzyj do katalogu PRZYKŁADY/, aby odnaleźć wzorcowe kody.
Nasze pliki źródłowe stosują emoji węża jako rozszerzenie: 🐍
Na przykład:
/opt/zaskroniec/bin/zaskroniec PRZYKŁADY/pętle.🐍
Podpowiedź:
użyj klawisza [TAB] i mechanizmu auto-uzupełniania powłoki dla wygody ;-)
Ponieważ dobry żart jednocześnie bawi i uczy!
Celem nadrzędnym było zapoznanie się z tym, jak zbudowany jest interpreter języka Python oraz jak można go zmodyfikować w jakimś konkretnym celu. Prześledź ostatnie zmiany w repozytorium, aby zobaczyć co zostało zrobione!
Plik Grammar/Grammar zawiera definicję podstawowej składni języka,
czyli słów kluczowych i w jakiej kombinacji mogą one wystąpić w programie,
zaś w pliku Python/bltinmodule.c można znaleźć kod wbudowanych funkcji.
Po modyfikacji pliku z gramatyką, należy wykonać komendę make regen-grammar
(lub make regen-all), aby zmiany gramatyki zostały odwzorowane w plikach
źródłowych interpretera (w języku C).
Oryginalną inspirację stanowił ten artykuł: https://realpython.com/cpython-source-code-guide/#using-pgen.
Uwaga! Wersja 3.9 interpretera CPython zmieniła trochę sposób definiowania gramatyki. Wykorzystuje ona nowy format oraz narzędzie – i chociaż co do idei wszystko wygląda tak samo, to z jakiegoś powodu nie udało mi się zmusić nowszej wersji do respektowania nowych słów kluczowych (a nie miałem czasu drążyć...).
Zainteresowanych zgłębieniem tematu odsyłam do wyżej podanego artykułu oraz oficjalnej dokumentacji: https://devguide.python.org/internals/parser/.
Cały pierwotny kod źródłowy zaczerpnięto z repozytorium: https://github.com/python/cpython